Muzeum TgS-3 "Dudek" - Maszyny szyfrujące

TgS-3 „Dudek”

Urządzenie „Dudek” (nazwa jest skrótowcem od: Dalekopisowe Urządzenie do Elektronicznego Kodowania) było nowszą technologicznie wersją urządzenia szyfrującego TgS-1M „Dudek” przeznaczonego do szyfrowania i rozszyfrowywania znaków telegraficznych. Podobnie jak poprzednik współpracowało
z dalekopisem, w którym wykorzystywano sygnały telegraficzne według międzynarodowego alfabetu MTA2 złożonego z sygnału rozruchowego – „start”, pięcioelementowego sygnału alfabetowego oraz sygnału zatrzymującego – „stop”, przy czym dalekopis musiał być wyposażony w styk liniowy czteroprzewodowy z oddzielonym obwodem nadawczym
i odbiorczym.

Główne różnice między urządzeniami TgS-1M i TgS-3 polegały na zastosowaniu układów scalonych TTL zamiast kostek tranzystorowo-ferrytowych oraz elektronicznych czytników
z odczytem za pomocą elementów fotoelektronicznych zamiast mechanicznego czytnika z odczytem za pośrednictwem szczotek stykowych.

Urządzenie TgS-3 „Dudek” umożliwiało pracę z większą szybkością i podobnie jak poprzednik było przystosowane do pracy
w warunkach zarówno stacjonarnych, jak i polowych – po zainstalowaniu go w specjalnie wyposażonych, ogrzewanych półprzyczepach, przyczepach i nadwoziach samochodów.

Wielkopolskie Zakłady Teleelektroniczne „Telkom-Teletra”, Polska

ok. 1970 r.

metal, mechanizm szyfrujący

szer. 535 mm, gł. 400 mm, wys. 255 mm