|
|
M-105 (AGAT) Maszyna została skonstruowana pod koniec lat 60. XX w. jako następczyni modelu M-104 (Ametyst i Ametyst-2). Szyfrator działał z wykorzystaniem jednorazowego klucza mającego postać 11-ścieżkowej taśmy perforowanej. Tekst można było wprowadzać do urządzenia z klawiatury albo z 5-ścieżkowej taśmy dziurkowanej. Wynik pracy mógł być wydrukowany na papierze lub dziurkowany na taśmie. Taśmy z wiadomościami używały takiego samego kodu jak inny radziecki szyfrator – M-125 (Fiałka), zamiast dużo bardziej rozpowszechnionego w tym czasie kodowania Baudota, stosowanego m.in. w dalekopisach. Maszyna szyfrująca M-105 (Agat) była napędzana silnikiem elektrycznym, ale mogła być również używana – co jest rozwiązaniem unikalnym wśród innych urządzeń tego typu – bez żadnego źródła zasilania, na zasadzie czysto mechanicznej. Klawiatura urządzenia zawierała zarówno znaki łacińskie, jak i cyrylicę, a do druku były wykorzystywane dwie różne głowice macierzowe. Przed wydrukiem wiadomości należało zainstalować odpowiednią głowicę, stosownie do wybranego języka.
ZSRR ok. 1960 r. metal, mechanizm szyfrujący szer. 380 mm, gł. 365 mm, wys. 210 mm |
