I. Przygotowanie tekstów.
- Wszystkie teksty należy przesyłać w postaci elektronicznej (Word).
- Do artykułu należy dołączyć:
- bibliografię załącznikową,
- abstrakty w języku polskim i angielskim nieprzekraczające 1200 znaków (ze spacjami),
- słowa kluczowe w języku polskim i angielskim (maksymalnie 6 słów kluczowych),
- notkę o autorze (zawód lub tytuł naukowy, miejsce pracy).
- Wszelkie grafiki, zdjęcia oraz schematy powinny być dołączone w oddzielnych, oryginalnych plikach. Ich wymiary powinny być nie mniejsze, niż te, które mają być uzyskane po wydruku, oraz możliwie jak najlepszej jakości (rozdzielczość 300 dpi w skali 1:1). W przypadku dostarczenia ilustracji złej jakości wydawnictwo zastrzega sobie prawo do ich niezamieszczania.
II. Normalizacja tekstu.
- Marginesy: 2,5 cm z każdej strony.
- Czcionka tekstu głównego: Times New Roman 12 pkt; interlinia 1,0.
- Czcionka przypisów: Times New Roman 10 pkt; interlinia 1,0.
- Objętość artykułu zgłaszanego do publikacji (wraz z bibliografią, abstraktami i słowami kluczowymi) nie może przekraczać 15 stron wydruku komputerowego w formacie A4, recenzji – 10 stron.
- Tekst powinien być wyjustowany.
- Tytuł, podtytuł i śródtytuły: Times New Roman, bold.
- Rysunki i fotografie należy lokalizować w tekście głównym za pomocą podpisów.
- Należy podać źródła wszystkich materiałów ilustracyjnych (zdjęć, rysunków, wykresów, schematów, tabel itp.).
- Nie należy stosować tzw. twardych spacji i miękkich enterów.
Cytaty i wyróżniki.
- Cytaty o długości do 5 wersów należy zapisywać kursywą, dłuższe należy wyróżniać wcięciem z obu stron, czcionka prosta, 11 pkt.
- Cytaty obcojęzyczne powinny być przetłumaczone w przypisie (tłumaczy autor tekstu).
- Opuszczenia w cytacie pochodzące od autora artykułu należy zaznaczyć trzema kropkami w nawiasie półokrągłym.
- Uzupełnienia i komentarze odautorskie w cytacie należy podawać w nawiasie kwadratowym.
- Jeśli w obrębie jednego cudzysłowu występuje drugi cudzysłów, do jego wyodrębnienia należy stosować znak «».
Zapis nazwisk.
- W tekście głównym nazwiska osób przywoływanych po raz pierwszy należy podawać w pełnym brzmieniu (rozwijać inicjały imion, jeśli to możliwe); później należy podawać samo nazwisko.
- Jeśli dwie postaci noszą to samo nazwisko (np. Jan i Jędrzej Śniadeccy), w przypadku gdy nie jest oczywiste, o której z nich mowa, należy powtórzyć imię lub wskazać tę osobę za pomocą omówienia.
Skróty.
- Należy podawać pełne nazwy instytucji, organizacji, urzędów itp. przy ich pierwszym pojawieniu się w tekście (w nawiasie należy podać skrót nazwy, jeśli będzie przywoływana w dalszej części tekstu). Należy wprowadzać jeden skrót dla jednej nazwy.
- Skróty należy stosować konsekwentnie – jeśli skrót został wprowadzony, od tego miejsca zastępuje on w tekście daną nazwę za każdym razem, gdy ona się pojawia.
III. Przypisy.
- Przypisy należy umieszczać na dole strony.
- Przypisy w tabelach mają numerację oddzielną od przypisów w tekście głównym.
- Tytuły prac cytowanych po raz pierwszy należy podawać w przypisie w pełnym brzmieniu. Zawsze należy podawać podtytuł publikacji. Przy kolejnym przywołaniu tytuł należy skrócić do czytelnej postaci, dodając wielokropek i rezygnując z podawania ponownie miejsca i roku wydania. W przypadku cytowania publikacji obcojęzycznej – tytuł i dane bibliograficzne podajemy w języku publikacji.
- W przypisach konsekwentnie należy stosować następujące oznaczenia: tenże/taż, tamże, tłum., wstęp, posł., (red.), oprac., i in., t., cz., z., nr, [bmw] – brak miejsca wydania, [bdw] – brak daty wydania, [bmdw] – brak miejsca i daty wydania, zob., por., zob. szerzej: (z dwukropkiem), za: (z dwukropkiem), i nast.
- W przypadku większej niż trzech liczby autorów (redaktorów, tłumaczy) należy podać inicjał (inicjały) imienia i nazwisko alfabetycznie pierwszego z nich i dodać do niego skrót: i in.
- W przypadku dwóch lub trzech miejsc wydania (miejscowości), należy je zapisywać z myślnikami (np. Wrocław–Kraków).
- Jeśli imię zaczyna się dwuznakiem (np. Sz, Cz), należy zapisać tylko pierwszą literę; wyjątkiem jest Ch.
- Nie należy stosować skrótów: op. cit., lok., cit., ibidem.
Struktura przypisów.
1. Przypis archiwalny:
pełna nazwa archiwum (gdy pojawia się po raz pierwszy) i w nawiasie formułka „dalej:” oraz proponowany skrót tej nazwy do stosowania za każdym kolejnym razem, po przecinku – nazwa zespołu, po przecinku – sygnatura, po przecinku – nazwa dokumentu (kursywą) lub jego opis (np. list, sprawozdanie) i data, po przecinku – numer karty (strony).
PRZYKŁADY:
Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej, Oddziałowe Biuro Udostępniania i Archiwizacji Dokumentów w Krakowie (dalej: AIPN, OBUiAD w Krakowie), IPN Kr 144/1, Materiały Wojewódzkiej Komisji Kwalifikacyjnej. Oświadczenie Pawła Kosiby z dnia 4 X 1990 r., k. 57.
APK, UWSl. (skrót, gdy wcześniej pojawiła się pełna nazwa miejsca przechowywania źródła), sygn. 736, sprawozdanie z działalności Policji Województwa Śląskiego za 1928 r., 5 I 1929 r., k. 57.
2. Książka:
inicjał imienia i nazwisko autora, tytuł (kursywą). Podtytuł (kursywą), numer tomu, miejsce i rok wydania, strona (ew. zakres stron). W przypadku książki pod redakcją po tytule książki podajemy inicjał imienia i nazwisko redaktora, następnie: miejsce i rok wydania, strona.
PRZYKŁADY:
B. Prus, Lalka, Wrocław 1998, s. 100–200.
Polszczyzna na co dzień, M. Bańko (red.), Warszawa 2006, s. 420.
3. Publikacja w pracy zbiorowej:
inicjał imienia i nazwisko autora, tytuł (kursywą). Podtytuł (kursywą), w: tytuł pracy zbiorowej (kursywą), numer tomu (jeśli jest), inicjał imienia i nazwisko redaktora, miejsce i rok wydania, strona.
PRZYKŁAD:
W. Nowak, Urząd Ochrony Państwa, w: Historia służb specjalnych, t. 3, K. Kowalski (red.), Warszawa 1999, s. 36.
4. Artykuł w zbiorze tego samego autora:
inicjał imienia i nazwisko autora, tytuł (kursywą). Podtytuł (kursywą), w: tenże/taż, tytuł zbioru (kursywą), numer tomu, miejsce i rok wydania, strona.
PRZYKŁAD:
M. Janion, Apokalipsa bez zbawienia. Tematy jeanpaulowskie, w: taż, Żyjąc, tracimy życie. Niepokojące tematy egzystencji, Warszawa 2001, s. 15, 17.
5. Artykuł w czasopiśmie:
inicjał imienia i nazwisko autora, tytuł (kursywą). Podtytuł (kursywą), „Tytuł Czasopisma”, rok wydania, numer w danym roku, zeszyt ew. część (w opisie należy stosować cyfry arabskie), strony.
PRZYKŁAD:
W. Nowak, Służba więzienna, „Prokuratura i Prawo” 2009, nr 4, cz. 2, s. 13.
6. Artykuł w dzienniku:
inicjał imienia i nazwisko autora artykułu, tytuł (kursywą). Podtytuł (kursywą), „Tytuł Dziennika”, data dzienna.
PRZYKŁAD:
K. Kowalski, Energia wiatrowa. Nowe możliwości, „Rzeczpospolita”, 2 III 2020 r.
7. Artykuły lub dokumenty zamieszczone na stronach internetowych:
inicjał imienia i nazwisko autora, tytuł artykułu (dokumentu) (kursywą). Podtytuł (kursywą), ew. nazwa portalu, data publikacji na stronie, adres internetowy, w nawiasie kwadratowym informacja o dacie dostępu.
PRZYKŁAD:
B. Sajduk, Chiński krok w stronę bałkanizacji Internetu, Nowa Konfederacja, 14 IX 2020 r., https://nowakonfederacja.pl/chinski-krok-w-strone-balkanizacji-internetu/ [dostęp: 29 III 2021].
IV. Bibliografia załącznikowa.
- Przy sporządzaniu bibliografii załącznikowej kolejne pozycje należy szeregować w porządku alfabetycznym.
- Rekomendowany format bibliografii załącznikowej:
PRZYKŁADY:
Kowalski W., Służba więzienna, „Prokuratura i Prawo” 2009, nr 4, cz. 2, s. 12–20.
Nowak W., Urząd Ochrony Państwa, w: Historia służb specjalnych, t. 3, K. Kowalski (red.), Warszawa 1999, PWN, s. 32–47.
Sekretna wojna. Z dziejów kontrwywiadu II RP, Z. Nawrocki (red.), Poznań 2014.
- Należy podać osobno: pozycje zapisywane alfabetem niełacińskim (np. literatura rosyjska), źródła internetowe, materiały archiwalne, akty prawne i orzecznictwo.
- Akty prawne należy szeregować według hierarchii przyjętej dla tego typu dokumentów, tj. w porządku:
- konstytucja,
- ratyfikowane umowy międzynarodowe,
- rozporządzenia, dyrektywy i decyzje UE,
- ustawy i rozporządzenia z mocą ustawy,
- rozporządzenia,
- akty prawa miejscowego.